Dylan vond het vandaag niet eerlijk dat hij wel naar school moest. Het was de eerste keer dat hij niet naar school wilde.
Nadat mijn mama Dylan toch naar school heeft gebracht, zijn we weer terug naar Utrecht gereden voor een dagbehandeling. Vandaag heb ik geen chemo gekregen maar is er alleen wat bloed afgenomen. Hiervoor moet mijn kastje wel opnieuw aangeprikt worden. Ik vind dit nog steeds heel erg stom. Gelukkig heeft zuster Ellen mij goed geholpen.
Daarna hadden we een gesprek met de Verpleegkundig Specialist (VS) op de Oranje Poli. Hij vertelde dat het aantal leukocyten (goede en slechte witte bloedlichaampjes) goed was gedaald naar 1,8! Dat was goed nieuws :-)
Ook heb ik verteld over de pijn in mijn rug en in mijn buik en dat ik toch wel heel erg moe ben. De specialist heeft naar mijn hart geluisterd, gevoeld aan mijn klieren (dit zijn niet de jongens uit mijn klas) en naar mijn rug gekeken. Ook vroeg hij hoe mijn poep er uit zag. Het beste was als het eruit zag als zachte pindakaas. Voor de pijn in mijn rug krijg ik nu extra pijnstillers en moet ik veel blijven drinken.
Na het gesprek zijn we teruggegaan naar afdeling Pauw waar gelukkig snel mijn lijntje er weer af mocht. Ik heb zelf de pleisters er afgepeuterd! Toen we thuis kwamen was oma Ella er samen met Dylan en een vriendje. Ik heb nog een poosje op de bank geslapen, aan tafel spaghetti gegeten en nog een beetje op de bank gelegen. Na de laatste mediciijnen ben ik gaan slapen.
X Jade