· 

In de sneeuw naar het ziekenhuis

Eigenlijk zou ik vandaag eerst naar het ziekenhuis in Goes gaan. Daar zouden ze dan bloed prikken en controleren of mijn bloed goed genoeg is om de chemo te krijgen. Maar de artsen hebben besloten dat ik deze chemo sowieso moet krijgen en dat de controle niet nodig is. Ze willen er zeker van zijn dat de daling van de leukemie in mijn beenmerg nog doorzet. 

 

Mama heeft Dylan naar zwemles gebracht. Dylan gaat vanmiddag met een vriendje spelen en daarna gaat ze samen naar hockeytraining. Om negen uur rijden we dan ook direct naar het ziekenhuis in Utrecht. Het sneeuwt als we in de buurt van Utrecht komen maar gelukkig komen we niet in een file terecht.

 

In het ziekenhuis loopt alles een beetje moeizaam. Het is druk bij de balie waar je moet melden. En er wordt nog een test gedaan met de elektriciteit waardoor de computers een kwartier lang niet werken. Na een uurtje zijn de controles gedaan, ben ik ook al aangeprikt en is het bloed al onderweg naar het laboratorium. We kunnen direct met de verpleegkundig specialist mee voor het gesprek. De specialist vindt het verstandig dat de diëtist gaat kijken hoe ik goed op gewicht kan blijven. Tijdens het wegen bleek dat ik de afgelopen dan bijna 1,5 was afgevallen. Ook gaat ze aan de fysiotherapeut vragen om te kijken of we iets aan de pijn in mijn rug kunnen doen. De vorige keer hadden we ook afgesproken dat ik weer een bloedtransfusie zou krijgen maar mijn bloedwaarden zijn voorlopig nog voldoende.

 

Weer terug op de afdeling zou ik gelijk een nieuwe chemo krijgen. Dit zou dan een uur moeten inlopen en daarna moet ik nog zes uur (!) naspoelen met vocht. Helaas loopt het allemaal niet gesmeerd. Vanwege de stroomonderbreking van vanochtend heeft de apotheek de chemokuur nog niet klaar. Een positief puntje was wel dat de verpleegkundige frietjes kwam brengen! Om kwart voor drie krijg ik dan eindelijk mijn chemo. Dit betekent dat ik rond tien uur naar huis kan. In overleg met de verpleegkundige spreken we af dat we toch om zes uur kunnen gaan rijden. Ik moet dan wel in de auto minimaal 1 groot glas vocht per uur opdrinken. Het is dus nog lang wachten en ik voel me niet heel lekker. Ik lig veel op de bank in de woonkamer en speel af en toe een spelletje. Rond zes uur komt de arts nog langs. Mijn papa en mama bespreken met haar de resultaten van dag 33 en wat dit in grote lijnen gaat inhouden. Voor nu genoeg maar later krijgen we nog uitgebreide informatie over de rest van het traject.

 

Om kwart over zeven zitten we eindelijk in de auto. De files zijn opgelost maar het is nog steeds slecht weer. We hebben alle drie nog niks gegeten en daarom rijden we toch maar langs de McDonald's. Om half tien zijn we thuis maar moet ik nog wat drinken en mijn medicijnen innemen. Het is weer een lange dag geweest.