Op de laatste schooldag voor de kerstvakantie gaan we altijd met de hele school naar de Heilige Maria Magdalenakerk voor de kerstviering. We lopen dan met alle kinderen van school naar de kerk. De jongste kinderen lopen dan hand in hand met de kinderen van groep 7 en 8.
Ik wil graag ook mee naar de viering maar ik moet eerst naar het ziekenhuis om bloed te prikken. Dit moet omdat ik vandaag een bloedtransfusie krijg. Voordat ik het bloed krijg moeten ze eerst een aantal bloedwaarden bepalen en dan mag pas het bloed 'besteld' worden. Om acht uur ben ik met papa in het ziekenhuis in Goes maar het gaat allemaal snel en om half negen zitten we weer in de auto. We rijden snel naar de Bisschop Ernst en daar staan de eerste klassen al klaar om naar de kerk te lopen. Omdat het te ver is voor mij om te lopen, brengt papa mij met de auto. In de kerk zit ik naast mama en Isa. Ik voel me erg misselijk en krijg ook niet veel mee van de viering. Na de viering ga ik naar huis. Ik had gehoopt naar school te gaan omdat de juf nog van alles geregeld had. Thuis neem ik een Zofran (medicijn tegen de misselijkheid) en gaat het snel wat beter.
Om half twee moet ik weer terug naar het ziekenhuis voor mijn bloedtransfusie. Ik krijg mijn eigen kamer met een bed en een televisie. Zo luxe is het niet in Utrecht. Daar moet ik altijd met andere kinderen in de woonkamer zitten. De verpleegkundige sluit de zak met bloed aan en het wachten kan beginnen. Papa dacht dat ik 350 ml bloed zou krijgen en dat ik dan om zes uur klaar zou zijn. Maar in de loop van de middag horen we dat ik vandaag ca. 600 ml bloed krijg. Dit duurt dus langer en ik ben dan ook pas om acht uur vanavond klaar. Samen met papa speel ik Skip Bo, kijken we een film op televisie en speel ik spelletjes op de iPad. Om half zeven komen mama en Dylan langs met frietjes en bitterballen! Ik kon ook eten van het ziekenhuis krijgen maar papa had frietjes beloofd...
Om iets over achten is het bloed ingelopen en mag mijn lijntje losgehaald worden van mijn kastje. De vorige keer dat het in Goes deden, had het pijn gedaan. Daarom ben ik een beetje gespannen. Maar gelukkig is er een lieve dokter die heel voorzichtig het lijntje eruit haalt. Iets over half negen zijn we eindelijk weer thuis! Jammer genoeg moet ik dan om negen uur mijn vieze medicijnen en chemo nog innemen. Het gaat gelukkig zonder overgeven en kan ik snel gaan slapen.
X Jade