Vandaag moet ik weer naar Utrecht toe voor een Lumbaalpunctie en chemo. We brengen eerst Dylan naar oma Ella. Vanmiddag gaat Dylan zwemmen samen met Jelte en Siebe.
We zijn ruim op tijd en ik hoef niet aangeprikt te worden. Het enige wat wel gedaan moet worden voordat ik een punctie kan krijgen, is het afnemen van bloed. Samen met de verpleegkundigen proberen we van alles maar vandaag komt er echt niks uit mijn kastje. Waarschijnlijk ligt het uiteinde van het lijntje tegen de zijkant van het bloedvat aan waardoor het vacuüm wordt getrokken. Al laatste proberen ze om een infuus aan te sluiten met zout water en deze dan heel hard in te laten lopen zodat het uiteinde van de lijn misschien net iets anders komt te liggen. Maar ook dat werkt niet. Omdat mijn bloed wel gecontroleerd moet worden, moet ik naar de prikpolie. Met een vingerprik kunnen ze een beetje bloed afnemen voor de eerste controles. De rest van het bloed om uitgebreide test te doen, kunnen ze dan tijdens de sedatie met een prik in mijn arm er uithalen.
Na de vingerprik gaan we snel nog naar de Verpleegkundig Specialist (vs) maar er is te weinig tijd voor een uitgebreid gesprek. Ik kan al naar de slaapdokter. Samen met de vs lopen we terug naar de afdeling en ondertussen vertelt hij dat mijn hersenvocht van de vorige lumbaalpunctie helemaal schoon is. Er zit dus geen leukemie in mijn hersenvocht en dat is goed nieuws!! Met de vs spreken we af dat hij aan het eind van de middag ons nog even opzoekt op de afdeling.
Ik ga snel op mijn bed liggen en we gaan naar afdeling Kamelon. Samen met papa, mama en de verpleegkundige gaan we naar binnen. Eigenlijk mag er maar één ouder mee naar binnen van slaapdokter Pepijn mag iedereen mee. Pepijn is altijd heel aardig en grappig. Pepijn moet ook nog bloed prikken als ik slaap maar hij gaat het toch nog proberen om het uit mijn kastje te halen. Met wat trucjes lukt het toch om het benodigde bloed er uit te krijgen. Daarna spuit het de slaapmelk in en ga ik slapen. Zodra ik slaap gaan papa en mama naar de wachtkamer. Niet veel later ben ik weer klaar en wakker en komen papa en mama me ophalen. Samen gaan we terug naar de afdeling.
Ik heb honger want ik heb sinds vanochtend niks meer mogen eten. Terwijl papa voor mij een saucijzenbroodje haalt, komt Tante Kim ook op bezoek maar ik moet ook mijn chemo hebben. Ik moet nog twee uur platliggen en dus ga ik met bed en al naar de behandelkamer. Papa, mama en tante Kim mogen ook mee.
Weer terug om mijn kamer komt de vs langs om te vertellen dat ik een extra röntgenonderzoek krijg om te kijken of mijn kastje wel helemaal goed zit en of er nergens een probleem zit. Tijdens dit onderzoek spuiten ze een contrasterende vloeistof in mijn kastje terwijl er röntgenfoto's worden gemaakt. Omdat ik nog steeds plat moet blijven liggen, ga ik met bed en al naar de röntgenafdeling. In de kamer staat een groot apparaat met een soort bed. Ook lijkt er een grote stofzuiger aan het apparaat vast te zitten. Ik krijg een beetje uitleg over wat het apparaat is en wat ze gaan doen. Dit keer mag papa bij me blijven tijdens het onderzoek. Hij krijgt een dik schort om en mag aan het hoofdeinde mijn hand vast houden. Mama en tante Kim moeten buiten wachten totdat ik klaar ben.
De radioloog begint met het onderzoek en beweegt een deel van het apparaat totdat het vlak boven mijn ribbenkast hangt. Daarna doet hij nog wat dingen en opeens kan ik zelf meekijken op een televisiescherm. Op het scherm kan ik mijn ribben zien en ook mijn schouder en arm. Ook zie ik een wit dingetje tussen mijn ribben. Dat is dus mijn kastje (Port-a-Cath). Aan het kastje zitten twee witte lijntjes. Eén lijntje loopt naar beneden en zit buiten mijn lichaam en het andere lijntje loopt eerst omhoog via mijn schouder, langs mijn sleutelbeen en mijn nek weer terug naar beneden naar een groot bloedvat in de buurt van mijn hart. De radioloog ziet geen bijzondere dingen en ook de vloeistof loopt netjes door het lijntje heen. Ondertussen is het al kwart over vier als we na het onderzoek weer terug naar afdeling Pauw gaan. De vs komt niet veel later ook weer langs om te vragen hoe het is gegaan de afgelopen dagen. Ik ben de laatste week vaker misselijk, en daarom neem ik nu drie keer per dag Zofran (een medicijn tegen de misselijkheid). De laatste dagen heb ik ook steeds vaker hoofdpijn. De vs zegt dat dit een bijwerking kan zijn en dat er nog een ander medicijn tegen de misselijkheid is (Granisetron). Vanaf morgen krijg ik dit tegen de misselijkheid en hopen we dat de hoofdpijn minder wordt.
Om kwart over vijf zitten we in de auto terug naar huis. Gelukkig is het vakantietijd en rijden we in een uur en een kwartier terug. We gaan Dylan nog ophalen in Kapelle bij oma Elle en opa Jaap en blijven gelijk nog eten. Jammer genoeg voel ik me niet lekker en veel meer als een beetje yoghurt en fruit krijg ik niet naar binnen. Ik ben blij als ik op mijn bed lig. Om tien uur maakt papa me nog wakker voor een chemo... Half wakker neem ik het in en slaap gelijk weer verder. Het was een lange dag.
X Jade
