Vandaag was voor Jade de allerslechtste nacht tot nu toe. Ze was heel onrustig en moest regelmatig overgeven. De ene keer had ze het heel warm en het volgende moment weer heel koud. Om te plassen moet ze nu op de po omdat ze niet goed meer durft te lopen. Ze krijgt 's nachts veel medicijnen en voeding (sonde en TPV) toegediend waardoor er vaak zusters binnenkomen om iets te vervangen. Ook het alarm van de monitor gaat vaak af omdat de sensor het soms niet goed doet. De artsen, verpleegkundigen moeten elke keer als ze binnenkomen een mondkapje op, handschoenen en een groene schort aan (zolang ze niet zeker weten dat Jade griep heeft, moet dit gedaan worden). Ook dit geeft 's nachts de nodige onrust.
Overdag is Jade weer heel de dag misselijk, moet ze vaak overgeven, heeft veel dik speeksel in haar mond en heeft continue een hoge koorts van boven de 40 graden. Als de paracetamol is uitgewerkt loopt de koorts regelmatig op tot 41,5. Zolang ze niet weten waar de koorts vandaag komt, is de paracetamol eigenlijk het enige wat de koorts een beetje onderdrukt. Ook is het nog een beetje wachten totdat de antibiotica begint aan te slaan. Ze weet op den duur niet meer waar ze het moet zoeken en begint een beetje klaar te zijn met overgeven en ziek zijn. Ze wil naar huis!
De afdelingsarts komt vertellen dat Jade nog een extra bloedtransfusie krijgt voor bloedplaatjes én een bloedtransfusie met volbloed. Ook gaan ze een echo van haar buik maken om te kijken of er niks te vinden is wat de misselijkheid kan verklaren. In haar bloed hebben ze wel een bacterie gevonden maar morgen weten ze pas precies wat voor bacterie het is. Afwachten dus.
Het eerste wat ze krijgt is Tavegil (medicijn tegen een allergische reactie op een transfusie). Ze wordt hier dit keer wel slaperig van maar ze slaapt niet zoals gisteren een paar uur. Ze had gehoopt om even bij te slapen maar helaas. De eerste bloedtransfusie loopt een uurtje daarna een kwartiertje spoelen om vervolgens te starten met de antibiotica. Dit loopt ook weer twee uurtjes. Weer een poosje spoelen om daarna weer in een half uurtje de paracetamol te geven. Tussendoor komt er nog een arts met een mobiel echo-apparaat om naar haar buik te kijken. Tijdens dit onderzoek gaat hij met een klein apparaatje over haar buik en kan dan zien of er iets met haar buik aan de hand is. Soms moet hij best wel even op Jade's buik drukken. Dit vindt ze echt niet fijn maar ze blijft netjes liggen. Na iets meer dan twintig minuten vertelt hij dat er niks te zien is in haar buik wat de misselijkheid kan verklaren.
Na dit onderzoek krijgt ze ook de transfusie met 'volbloed'. Het is dan inmiddels een uur of zes 's avonds. Dit loopt dan weer in ongeveer drie uur in waarna er weer een tijdje gespoeld moet worden. Als dat dan weer klaar is, begint het eigenlijk weer van voren af aan met antibiotica en paracetamol. Vandaag had ze eigenlijk nog een dagbehandeling waarbij ze Ambisome (een middel tegen schimmel) toe zouden dienen. Dit krijgt ze nu ergens in de nacht toegediend.
Door het overvolle programma met bloedtransfusies, medicijnen en onderzoeken is het een heel vermoeiende dag geworden. Niet alleen voor Jade maar ook voor mij. Omdat ze echt beroerd is, vraagt ze continu hulp (ook 's nachts) bij kleine dingen zoals drinken aangeven, spuug van haar mond halen, bakjes aangeven om te spugen enzovoort. Vanaf half acht 's avonds probeer ik hier en daar was slaap te pakken maar er komt niet veel van omdat je continue wel iets hoort. Uiteindelijk val ik om vier uur 's nachts goed in slaap. Jade moet dan nog twee keer naar de wc maar ze maakt/krijgt me niet wakker. Gelukkig durft ze dan toch ook de nachtzuster te vragen voor hulp. Ik slaap tot een uur of zeven, genoeg om de nieuwe dag door te komen.
- Marcel