Vandaag begint weer een nieuwe week in het ziekenhuis en zoals het er nu uitziet mag Jade voorlopig nog niet naar huis. Het is een onrustige nacht geweest en Jade en Olga hebben weer heel weinig geslapen. De hoge koorts en misselijkheid zijn jammer genoeg nog steeds niet weg.
Samen met Dylan, oma Ella en opa Jaap ben ik vertrokken naar het ziekenhuis. Om kwart over elf zijn we op de afdeling. We komen op een heel slecht moment. Jade moet net opnieuw aangeprikt worden. De naald in haar kastje mag zeven dagen blijven zitten maar moet dan verwisseld worden. Ze voelt zich heel slecht en door het gebrek aan slaap en hoge koorts ziet ze het helemaal niet meer zitten. Ze zegt dat ze niet meer wil. Olga en ik staan met tranen in onze ogen bij haar. Toch pakken we door en de verpleegkundigen prikken Jade opnieuw aan.
Opa en oma zijn in de woonkamer gaan zitten maar dit is bij hen niet in de koude kleren gaan zitten. Je kleindochter zo ziek te zien Gelukkig gaat het kort daarna weer wat beter met Jade. Oma heeft een paar cadeautjes meegenomen. Op een knuffel heeft ze de naam van Jade laten borduren. In de eerste weken was een zelfde knuffel met haar naam kwijtgeraakt in de was van het ziekenhuis. Ze krijgt nog een cadeautje van de mevrouw die de naam op de knuffel heeft geborduurd en oma heeft een nieuw mutsje gehaakt voor de lente. Jade is er erg blij met de cadeaus.
Inmiddels is het etenstijd en moeten we nog opschieten. Jade moet om half twee in het UMC voor een MRI-scan van haar hoofd. De CT-scan van haar hoofd was goed maar de artsen willen toch nog in meer detail naar haar hersenen kijken. Tijdens een MRI mag je geen metalen hebben dus voordat we naar het UMC gaan, wordt Jade overal afgekoppeld. In de pleisters, waarop de lijntjes van de monitor zijn aangesloten, zit metaal dus ook deze moeten eraf. Ik ga met Jade mee tijdens de MRI. Voor de zekerheid doe ik de riem van mijn broek af en ook mijn trouwring laat ik maar op de kamer. Iedereen gaat mee naar de MRI. We passen net met zijn allen in de lift. Jade en ik gaan naar de MRI-ruimte en de rest blijft wachten in de wachtkamer.
In de ruimte van de MRI klimt Jade op een ander bed. Ze krijgt oordopjes in en daar over heen komt nog een koptelefoon omdat de MRI heel veel geluid maakt. Alles gaat heel rustig en wordt goed uitgelegd. Jade krijgt ook een soort helm over haar hoofd. Op die helm zit een spiegel waarmee ze achteruit kan kijken. Ik zit achter de MRI-scanner maar via de spiegel kan ze me de hele tijd zien. Jade wordt in de MRI geschoven en het onderzoek kan beginnen. Tijdens het maken van de 'foto' mag Jade niet bewegen. Ze maakte zich hier een beetje zorgen om maar ze doet het perfect. In totaal worden er een stuk of zes foto's gemaakt. De eerste foto duurt maar een minuut maar andere foto's duren iets van 5 minuten. Tijdens elke foto maakt de scanner een heel ander en hard geluid. Na het onderzoek gaan we weer met zijn allen terug naar afdeling Giraf. Het is dan al drie uur.
Voordat Olga mee terug naar Zeeland gaat, wil ze graag de uitslag van de MRI weten. Gelukkig duurt het niet lang voordat de afdelingsarts langskomt. De scan was goed er was niks te zien! Voor iedereen een opluchting! Niet lang daarna gaat iedereen weg en blijf ik samen met Jade in het ziekenhuis. Hopen dat ze toch een verklaring voor de koorts kunnen vinden en dat de koorts nu echt een keer verdwijnt.
- Marcel
