Na gisterenavond thuisgekomen te zijn en een redelijke geslapen te hebben, gaat het 'normale' leven vanmorgen al weer zijn gangetje. Olga is vroeg uit de veren om Dylan zijn boterhammen te smeren en alles klaar te leggen om naar school te gaan. Iets voor achten zitten Jade en Dylan samen aan de tafel te ontbijten. Jade ziet het niet zitten om naar school te gaan. Misschien een andere dag deze week. Ik blijf thuis totdat Olga Dylan heeft weggebracht naar school en stap dan ook in de auto. Ik ga vandaag naar mijn werk in Middelburg.
Olga gaat samen met Jade boodschappen doen. Jade loopt het grootste deel en lift af en toe even mee met het winkelwagentje. Het lopen en bewegen gaat de laatste dagen steeds weer wat beter. Na het winkelen is Jade toch echt wel moe en ze heeft het ook wel verdiend om even op de bank te hangen en televisie te kijken. Afgelopen dagen klaagt ze een beetje over steken in haar ribben maar voor de rest heeft ze niet echt last van pijn.
In de middag wordt Olga gebeld door de behandeld arts. We hadden nog een paar vragen gesteld over de puncties van de afgelopen weken. In de laatste punctie zat nog 0,3% leukemiecellen. In het geval van Jade is dit een goede uitslag. De leukemie wordt nog steeds minder wat dus betekent dat ze nog steeds reageert op de chemo. In eerder gesprekken met de oncoloog had ze verteld dat Jade misschien een 'non-responder' was. Zeg maar iemand met een leukemie die niet reageert op de chemo. Gelukkig is dit dus niet het geval, de leukemie reageert nog steeds op de behandeling al is het wel langzaam. Een andere vraag ging over de chemo van afgelopen weekend. Het was voor ons niet duidelijk of Jade nu wel gekwalificeerd was om de chemo te krijgen. Dit bleek wel het geval als was het niet heel ruim. De belangrijkste afweging was om niet te lang te wachten met de volgende behandeling om de leukemie de volgende klap de kunnen geven. De arts gaf nogmaals aan dat dit goed nieuws is.
Aan het eind van de middag komen opa Jaap en oma Ella nog op visite. Oma heeft weer lekkere aardbeien meegenomen! Oma vindt dat Jade er wel een beetje moe uit ziet. Als opa en oma weg zijn, kom in ook thuis. Jade ligt op de bank en krijgt net steeds meer last van steken in haar ribben. Terwijl Olga aan het koken is, zit ik bij Jade op de bank. De pijn neemt steeds meer toe en op den duur schreeuwt Jade het uit van de pijn. We proberen de pijn nog te verzachten met een warme olifant (een knuffel die je warm kan maken in de magnetron) maar dat werkt niet meer. Dan maar een pijnstiller. Ondertussen heeft Jade nog steeds flinke steken in haar ribben en heeft ze 38,7 graden koorts. Dan toch maar bellen met het ziekenhuis. Dit kan maar één ding betekenen: we gaan terug naar Utrecht. In Utrecht moeten ze overleggen en ze gaan ons terugbellen. Ondertussen eten we snel wat, pakken we de tassen in en regelen we dat Dylan bij opa en oma kan slapen. Na overleg met de arts gaan we met zijn vieren eerst langs het ziekenhuis in Goes omdat we zelf een beetje twijfelen over de temperatuur (een oorthermometer is niet altijd even nauwkeurig). Het wordt een kort bezoek. De arts in Goes meet de temperatuur en belt ook met Utrecht. De conclusie is simpel: niks doen in Goes maar direct naar Utrecht komen. We zetten Dylan nog af bij opa en oma en gaan dan richting Utrecht. Om half tien zitten we in de behandelkamer. Jade wordt weer aangeprikt en er wordt bloed afgenomen. De temperatuur is gezakt tot 37,6 en de pijn in haar ribben is ook veel minder. Dan snel naar haar bedje. Dit keer slapen we in kamer 3 op afdeling Pauw. De afdelingsarts komt Jade onderzoeken. Ze voelt en kijkt vooral naar haar ribben. De symptomen lijken een beetje op een kneuzing van haar ribben. Toch is Jade niet gevallen of zo. Een andere mogelijkheid zou een longontsteking kunnen zijn maar ze is niet benauwd en ook hoort de arts niks in haar longen. Morgen verder onderzoeken. Er wordt uit voorzorg gestart met antibiotica. Dat wordt dus minimaal tot donderdag in het ziekenhuis blijven.
Jade is net iets meer dan 24 uur thuis geweest.
- Marcel