Dylan heeft elke vrijdag schoolzwemmen maar hij was moe en had geen zin. Ik hem letterlijk nog in het diepe gegooid maar dat werkte niet. Samen zijn we gaan omkleden en hebben de rest van de les langs de kant gekeken. Dylan zegt er niet zoveel over maar voor hem is het niet makkelijk. Afgelopen maandagavond snel bij opa en oma gebracht dan een paar dagen met papa en dan weer een paar nachten met mama. Thuis en op school merk je er niet veel van, klagen doet hij niet. Het zou voor hem fijn zijn om 'gewoon' weer met zijn zus te kunnen spelen en dat papa en mama 'gewoon' allebei bij thuis zijn.
Na de zwemles gaat hij met zijn vriendjes de bus in en zo is hij al weer vergeten dat ik hem een paar dagen niet zie. Kanjer Dylan!
Ik rij naar Utrecht maar rij eerst langs de winkel voor croissantjes, aardbeiensap en aardbeien. Ik heb ook de opdracht om boter en een ei mee te nemen. Kunnen we koekjes bakken in het ziekenhuis, In het ziekenhuis vind ik een lege kamer. Jade is samen met Olga, Kim en Veere een spelletje 'Ticket to Ride' aan het doen in de woonkamer. Ze zit wel in de rolstoel maar ziet er toch behoorlijk fit uit. Tante Kim is aan het winnen maar kan het spelletje niet afmaken. Ik neem het over en win met grote voorsprong het spel.
Terug op de kamer horen we dat Jade een echo krijgt van de lijn die van haar kastje naar een ader loopt. De laatste dagen geeft ze moeilijker bloed. Dit zou kunnen komen door een stolseltje aan het einde van de lijn. Omdat daar misschien ook bacteriën opgehoopt kunnen zitten, willen ze dit bekijken. Met de rolstoel gaan we erheen. De radioloog kan niks vinden. De verpleegster kan nu een spulletje (Alteplase) in haar kastje spuiten wat alle stolseltjes oplost zodat Jade weer goed bloed kan geven. Dit heeft Jade al vaker gehad en gelukkig werkt het nu ook.
Ondertussen is het al drie uur geweest en gaat Olga op huis aan. Jade is vermoeid van het spelletje en de echo en gaat op bed liggen. De zuster komt rond kwart over vijf de dagelijkse dosis met Neupogen geven. Niks aan de hand zou je zeggen want dit heeft ze al vaker gehad. Toch wordt Jade een half uur later benauwd, krijgt ze uitslag en loopt de koorts op tot boven de 39 graden. De arts komt kijken en verwacht dat het een allergische reactie op de Neupogen. Jade wordt aan de monitor gehangen en om beter te kunnen ademen legt de verpleegkundige een zuurstofmasker naast haar hoofd. Zo ademt ze veel meer zuurstof in en hoeft ze geen kapje op haar mond te doen. Tegen de allergische reactie krijgt ze Tavegyl. Hier wordt je ook slaperig van. Ze valt in slaap en na een uurtje is de uitslag weer weg en ademt ze rustig. Voordat ik zelf ga slapen kan de zuurstof uit. De paracetamol heeft er ondertussen voor gezorgd dat haar temperatuur is gezakt. De nacht verloopt voorspoedig maar om half vier moet Jade overgeven. Haar temperatuur is opgelopen tot 40,3. Voor de zekerheid maar weer bloed afnemen. Een uurtje later is alles rustig en slaapt Jade tot half tien uit.
Blijft moeilijk, neemt de pijn in haar ribben af, krijgt ze weer ergens anders last van. Tot nu toe gelukkig niks ernstigs! Een langer tijd thuis zou voor iedereen fijn zijn maar ik vermoed dat de komende maanden niet veel anders zullen verlopen.
- Marcel