Jade en ik hebben vannacht allebei goed geslapen. De ochtend beginnen we met Formule 1. Na een mooie race met een terechte winnaar is het tijd om te douchen. Als Jade uit bed komt is haar hele laken zwart... haar nieuwe pyjama met teksten van haar klasgenootjes heeft afgegeven! Ook op haar rug zitten allemaal zwarte strepen en op haar knuffel een paar zware vlekjes. Toch ziet de pyjama er nog steeds goed uit. Jade zit een uur onder de douche. De zwarte strepen op haar rug gaan er makkelijk af. De lakens zijn al verschoond en na het douchen gaat ook de knuffel in bad.
Jade is erg fit en opgewekt. We gaan eruit met de rolstoel en infuuspaal op uit. De scheuren een beetje door het ziekenhuis en gaan een broodjes en beleg halen in het restaurant. Met onze aankopen gaan we naar de woonkamer en maken een soort 'panini'. Met de arts hebben we een afspraak gemaakt dat als Jade voldoende eet en drinkt de sonde voorlopig niet terug hoeft. Jade wil graag proberen om genoeg te eten maar dat valt nog niet mee. Niet alles smaakt meer zo lekker en ook blijft haar buik een beetje zeuren. Jade neemt een paar hapjes van onze panini en ik eet de rest op. In de woonkamer spelen we een potje 'Ticket to ride' en ik maak Jade dik in.
Aan het eind van de middag komen Paul, Barbara, Rick en Sarah op bezoek. Het plan was om even naar buiten te gaan. Jade kan dan van het infuus af en vrij bewegen zonder de infuuspaal. De verpleegkundige had vanochtend gezegd dat dit wel kom maar nu gaat ze eerst overleggen met de arts. De reden: Jade krijgt nu voornamelijk voeding via haar bloed . Dit is berekend op 13,5 uur per dag. Maar dit moet zo vaak onderbroken worden voor o.a. antibiotica (3x per dag 2 uur), paracetamol (4x per dag 1/2 uur), anti-misselijkheid (2x 1/2 uur), Neupogen (1x uur) dat er te weinig tijd overblijft voor de voeding. Na overleg met arts mogen we een half uurtje naar buiten. Frisse lucht is net zo belangrijk!
We wandelen richting net nieuwe gebouw. Hier en daar zijn de hekken weggehaald dus kunnen we even door de ramen gluren. Op de eerste verdieping staat nog een deur open... hier en daar staan nog ladders en trapliften... Paul en ik zijn bijna geneigd om naar boven te klimmen. Maar verstand komt met de jaren zeggen ze dan. Nog een paar weken en we kunnen de binnenkant van het gebouw vaak genoeg zien.
Een stukje verderop ziet Jade paarden staan en daar wil ze nog wel even naar toe om ze te aaien. Er komt een vrouw langs met een Hazewind-hond en een Beagle. En die mogen ook geaaid worden. Jade haar dag kan niet meer stuk! Terug in op haar kamer kijken we nog een stuk van PSV-Ajax. Het bezoek vertrekt naar huis. Jade is nog niet moe en we gaan samen een film halen in de Ronald McDonald Huiskamer. Lekker een filmpje kijken en dan lekker slapen.
Na een dag als vandaag kan ik me niet voorstellen dat Jade nog lang in het ziekenhuis hoeft te blijven.
- Marcel