Het was een nacht met weinig slaap en Jade was vroeg wakker. Haar lippen zitten aan elkaar geplakt door het bloed. De pijn aan haar lippen, in haar mond en keel is niet minder geworden. De misselijkheid idem dito. Op de pijnliniaal geeft Jade aan dat de pijn een 7 is. Het streven van de artsen is maximaal een 3. Jade krijgt een hogere dosis morfine om de pijn te verminderen.
Misschien dat de komst van Olga, Dylan, oma Ella en opa Jaap naar het ziekenhuis afleiding gaat geven en dat ze zo minder aan de pijn denkt. Vanochtend met opa en oma overlegt of het wel verstandig iss om te komen. Haar lippen zien er echt heel erg uit en Jade is niet heel spraakzaam en lijkt weinig te geven om bezoek. Toch vindt ze bezoek wel heel fijn maar ze is niet in staat om dat te laten merken. Opa en oma willen toch graag komen al is het maar om Jade even te zien. En ondertussen zijn ze al heel wat gewend.
Voordat het bezoek er is, moet ze natuurlijk medicijnen krijgen. Ze hoeft gelukkig niks meer te slikken. Alles gaat nu via het infuus of de sonde. Via het infuus is geen probleem en dat doen alleen de verpleegkundigen. De medicijnen door de sonde vindt ze niet fijn maar we hebben nu een manier gevonden waarop het beter gaat. Ik spuit het nu heel langzaam in het lijntje met de sondevoeding. Eén milliliter per keer en dan weer even rust. Jade kijkt ondertussen televisie als afleiding. Op deze manier duurt het wel langer maar heeft ze het minste last en hoeft ze niet over te geven.
Om kwart of twaalf is het bezoek er. Opa en oma zijn bij binnenkomst onder de indruk van het nieuwe ziekenhuis. Na een bakje koffie en een beetje bijkletsen, wil iedereen het nieuwe ziekenhuis bekijken. Tegen de verwachting in, wil Jade mee in de rolstoel! Ze wil graag naar het 'Science-Center'. Een gedeelte in het ziekenhuis waar je iets kan leren over de ziektes die in het PMC behandeld worden. Er staat een 'oefen-MRI' en een 'oefen-CT-scanner'. Dylan gaat onder de CT-scan en in de MRI-scanner. Ik moet er ook aan geloven en ga in de MRI-scanner. Na dit leerzame gedeelte kijken we nog bij de bibliotheek (met allemaal nieuwe boeken). In het ziekenhuis staan heel veel skeltertjes voor de kinderen. Dylan heeft al lekker gereden en ik en Olga passen met een beetje wurmen er ook nog op. Tijd voor een wedstrijdje! Het is nu lekker rustig in het ziekenhuis en we kunnen een mooi parcours uitstippelen. Na een uurtje is Jade moe en wil ze terug naar haar kamer. Ik laat opa, oma en Dylan de rest van het ziekenhuis zien. Later doe ik met Olga nog een rondje door het ziekenhuis.
Opa en oma rijden na het avondeten naar huis en Olga en Dylan rijden naar Wijk bij Duurstede om morgen de verjaardag van Veere te vieren. Jade en ik blijven in het ziekenhuis. Voor mij wordt dit voorlopig de laatste nacht. Voor Jade zal het wel wat langer worden.
- Marcel
