De nacht was rustig. Alles wordt gereed gemaakt om Jade over te plaatsen naar Goes. Olga pakt de laatste spullen in en Jade is bezig om foto's te maken en te printen van de verpleegkundigen voor in haar vriendenboekje.
Om half elf komt de oncoloog langs om de door te nemen wat de komende weken gaat gebeuren. Eigenlijk niet veel nieuws. De weerstand van Jade moet de komende weken omhoog. Daarna moet ze een dag of negen in het ziekenhuis blijven, voor het toedienen van de antilichamen (Blinatumomab). De bijwerkingen kunnen heftig zijn maar omdat het aantal leukemiecellen relatief laag is, verwachten ze dat Jade meer griepachtige bijwerkingen gaat krijgen. Na de opname mag Jade naar huis met een mobiel infuus, ongeveer zo groot als twee DVD-hoesjes. In dit infuus zitten cassettes met medicijnen die automatisch worden gewisseld. De antilichamen krijgt ze gedurende vier weken toegediend. Waarschijnlijk moet ze tussendoor nog een keer een paar dagen in het ziekenhuis blijven. Na deze behandeling gaan ze vrijwel direct door met de stamceltransplantatie. Voordat de oncoloog weggaat, moet zij ook op de foto met Jade!
Om twaalf uur wordt de ambulance gebeld dat Jade naar Goes mag. Om iets over twee komen de ambulancechauffeur Edwin en de verpleegkundige Marilyn met de brancard de afdeling op. Het zijn heel leuke en aardige mensen! Jade gaat op de brancard de ambulance in. In de ambulance moet nog even geknutseld worden om de pomp van de sondevoeding aan het plafond te bevestigen. Onderweg smeden ze een plannetje om Dylan te verrassen! Ik moet Dylan van school halen en zorgen dat hij rond vier uur thuis is. Ondertussen is het gezellig in de ambulance en Jade praat honderd uit. Als beloning krijgt ze een medaille.
Om iets over vieren komt de ambulance aan bij het ziekenhuis... o nee toch niet... Ik ben met Dylan in de straat aan het voetballen als de ambulance met zwaailichten de straat in komt rijden. De chauffeur parkeert de auto en de deur gaat open. Jade is lekker een McFlurry aan het eten en ook voor Dylan staat een McFlurry en een knuffelbeer klaar! De buren komen allemaal even kijken wat er aan de hand is. Gebeurt niet elke dag dat een ambulance even bij de McDonalds stopt om ijsjes te halen en die langs gaat brengen. Na een minuut of tien, gaan ze met zwaailichten weer verder naar het ziekenhuis! Een bijzondere rit met geweldige mensen!
's Avonds ga ik samen met Dylan op de fiets(!) naar het ziekenhuis. Opa Roel en oma Ineke zijn ook net op bezoek. We blijven niet lang maar het is fijn om zo maar even langs te kunnen gaan. Als alles meezit hoeft ze niet heel lang in het ziekenhuis te blijven en kan ze lekker naar huis.
- Marcel
