Na de drukke dag van gisteren, gaan we proberen om rustig aan te doen. Jade voelt zich niet lekker. Haar buik is onrustig. Toch staat er wel iets op het programma. Eerst naar het ziekenhuis voor
medicijnen tegen de schimmel en Neupogen via het infuus en daarna naar de tandarts. Als het meezit, sluiten de afspraken precies op elkaar aan.
In het ziekenhuis gaat het vlot. Het eerste medicijn (Ambisome) zit er snel in. Dan is het wachten op het tweede medicijn (Neupogen). Dit is van het weekend goed voorbereid en zou klaar moeten
liggen. Jammer genoeg ligt het niet klaar op de daarvoor bestemde plek. Dan eerst maar naar de tandarts. Het ziekenhuis belt wel als het medicijn er is.
Bij de tandarts gaat het goed. Jade poetst netjes haar tanden. Ze heeft op een plekje een klein beetje tandsteen met een beetje ontstoken tandvlees. Geen probleem, de komende tijd extra poetsen.
Jade maakt zich best een beetje ongerust over haar tanden. Vooral omdat ze veel moet overgeven en het zuur hiervan slecht is voor haar tanden. Toch maakt de tandarts zich geen zorgen.
Tussen de middag is iedereen thuis om te eten. Dat gebeurt ook niet elke dag meer. Jade voelt zich wat minder en voelt wel een
beetje warm aan. Volgens onze thermometer heeft ze 38,2. Als we de komende uren dit vaker meten (>38,0), moeten we overleggen met het ziekenhuis in Utrecht. De kans is groot dat ze dan naar
Utrecht moet. Eerst maar naar het ziekenhuis van Goes voor de Neupogen. Alles is er nu wel en het gaat dan ook vlot. Ook mag het naaldje uit haar kastje. De temperatuur wordt gemeten, het is nu 37,9. Niks aan de hand, snel lekker naar huis.
Als ook Dylan thuis is, spelen we met zijn vieren een spelletje, eten we met zijn allen aan tafel en ga ik ijsjes halen in de stad.
Allemaal dingen die Jade graag wilde doen als ze thuis was. Ondanks een koud ijsje voelt Jade weer warm aan. Nu heeft ze 38,5. We twijfelen om contact op te nemen met Utrecht. Jade ziet er nog
fit uit en is gezellig. We besluiten Jade en Dylan op bed te leggen en hopen dat de temperatuur wat zakt.
Dit blijkt ijdele hoop. Om half elf meten we nog een keer de temperatuur. Het is nu 39,2. Er zit niks anders op dan te bellen met
Utrecht. We worden later teruggebeld door de dienstdoende arts. Ondertussen pakken Olga en ik de benodigde spullen in en wordt opa Roel gebeld om op Dylan te passen. Als de arts terugbelt, zijn we een beetje verrast. We mogen eerst langs het ziekenhuis in Goes. En als het niet heel ernstig is, mag Jade vannacht daar blijven.
Het is al na twaalven als we het ziekenhuis binnenkomen. Jade mag gelijk door naar haar vertrouwde kamertje. De verpleegkundige meet
de temperatuur: 39,6. We zijn niet voor niks gekomen. Ze wordt onderzocht door de arts. Conclusie: ze mag vannacht in Goes blijven. Ze krijgt twee antibiotica’s via het infuus de komende dagen.
Maar dan moet Jade eerst aangeprikt worden. De verpleegkundige prikt een uurtje later haar kastje opnieuw aan (eerst wachten
tot de verdovende zalf werkt). Om twee uur ‘s nachts loopt uiteindelijk de eerste antibiotica in. Olga gaat terug naar
huis en ik blijf met Jade in het ziekenhuis. Het wordt een kort nachtje na een lange dag.
-Marcel