Gisteravond is Jade gestart met een nieuw behandeling: immuuntherapie. De verwachting is dat ze twee tot drie dagen koorts en griepachtige bijwerking kan krijgen. De eerste uren heeft ze nergens last van en kan ze goed slapen. Maar om een uur of drie 's nachts voelt ze zich raar. Haar buik doet pijn en ze is misselijk. De temperatuur loopt gestaag op tot boven de 38,5°. De rest van de nacht is ze onrustig en slaapt ze niet veel.
In de ochtend hetzelfde verhaal. Ze voelt zich niet lekker. Meester Daan doet een poging om haar af te leiden. Het lukt maar even. De verpleegkundige komt twee paracetamol brengen. Jade moet ze wel zelf slikken omdat er niks extra via het infuus gegeven mag worden. Ze slikt één paracetamol. "Eerst maar eens kijken of eentje helpt", zegt ze. De paracetamol doet zijn werk en de rest van de ochtend en middag knapt ze wat op.
Aan het eind van de middag is de paracetamol uitgewerkt en Jade voelt ze langzaam weer slechter worden. Ze krijgt last van hoofdpijn, pijn in haar buik en pijn in haar benen. De temperatuur loopt op tot boven de 39,5°. De afdelingsarts wordt er bijgehaald. Na de gebruikelijke controles, wil ze graag toch een bloedkweek afnemen en starten met antibiotica. Ze kan niet zeker weten of de koorts een bijwerking is van de immuuntherapie of dat het toch een of andere beestje (bacterie of virus) is. De behandeling mag eigenlijk niet gestopt worden maar hier maken ze een uitzondering voor. Ondertussen heeft Jade wel een nieuwe paracetamol ingenomen en daar knapt ze wat van op. De verpleegkundige neemt bloed af en geeft de antibiotica (Meropenem) en wij kijken ondertussen een film. Als de film klaar is, is iets over negenen. Een mooie tijd om te gaan slapen. Nu maar hopen dat morgen de bijwerkingen minder worden en Jade zich weer beter gaat voelen.
- Marcel