De eerste dag thuis. Jade heeft redelijk geslapen. We ontbijten met zijn vieren maar ze eet nog niet veel. Wat het meeste opvalt, is dat ze moeilijk beweegt. Een aantal weken geleden toen ze na een lange ziekenhuisopname thuis kwam, liep ze vrijwel meteen en klom ze de trap op. Nu gaat het allemaal wat moeizamer en moeten we haar veel meer ondersteunen en de trap opdragen.
Toch ontzien we het niet om op pad te gaan. Aan de Keihoogteweg in Wissenkerke, staat buitendijks een oud dijkwachtershuisje. Jarenlang was dit huisje de uitvalsbasis van menig man die in weer en wind de dijk in de gaten hield. Ook nu heeft het af en toe nog deze functie. Om elf uur kunnen kinderen op ontdekkingstocht rond dit huisje. De vlag hangt uit en dan is het huisje open en is er een Nationaal Park Gids aanwezig. Een prachtig plekje om een paar uurtjes door te brengen.
We parkeren onderaan de dijk en ik draag Jade de trap op. De kinderen krijgen eerst uitleg in het huisje over van alles wat je in en rond de Oosterschelde kan vinden. Daarna gaan we de dijk af en het strandje op. De kinderen en ouders gaan op zoek naar bijzondere dingen. Jade laat zich niet kennen en samen met Olga gaat ze aan de slag. Na een uurtje struinen is het mooi geweest. De gids neemt wat zeewier, oesters, mossels en alikruiken (krukels op zijn Zeeuws) mee naar binnen om te te koken. Na een kwartiertje heeft de Gids de mossels en alikruiken gekookt en de oesters gebakken (niemand wilde de oester rauw proeven). De kinderen en ik slaan beleefd af maar Olga durft het wel aan (en heeft het wel vaker gegeten). Haar motto: "niet te veel naar kijken maar gewoon opeten."
Jade voelt zich niet lekker en moet overgeven (dit kwam dus niet door het eten!). Voor ons tijd om naar huis te gaan. De rest van de middag doen we rustig aan. Misschien wilden we te snel te veel maar Jade heeft toch genoten vandaag.
- Marcel
