Gisteren eindigde ik met de tekst: "En morgen naar huis... waarschijnlijk... misschien...".
Het is geworden: "Vandaag naar huis... misschien... niet".
Afgelopen nacht om een uur of twaalf uur wordt Jade wakker. Ze heeft het koud en voelt zich niet lekker. Ze vraagt of Olga haar temperatuur wil meten. Ze meet 39,8°. Dat is wel erg hoog. Olga belt de verpleegkundige. En net zoals de nacht ervoor geeft ze Jade paracetamol en belt ze de arts. De conclusie van de arts is hetzelfde als gisteren: niks veranderen en in de gaten houden hoe de rest van de nacht verloopt. Een uur of twee later meet de verpleegkundige de temperatuur nog een keer: 37,1°. Een goed teken.
's Ochtends slaapt Jade wat langer. Olga en ik zijn eerder wakker en hebben het over de nacht. Zou Jade nog naar huis mogen? Er is geen antibiotica gestart dus dat is positief. Het starten van antibiotica zou betekenen dat Jade minimaal 72 uur in het ziekenhuis moet blijven. De verpleegkundige van de dagdienst komt langs en wil met ons de thuismedicatie en de leefregels voor thuis doornemen. Zouden we dan toch naar huis mogen?
Niet veel later klopt de behandelend arts van de stamceltransplantatie op de deur van de sluis. Ze heeft inmiddels besloten wat ze doen met de koorts van vannacht. Ze snapt dat wij graag naar huis willen maar een temperatuur van 39,8° is toch echt te veel van het goede. Jade moet blijven. Ze weten (nog) niet waar de koorts vandaan komt maar het is niet heel ernstig en zeker niet levensbedreigend (dit zou kunnen als Jade ernstige transplantatieziekte zou krijgen in bijv. haar lever). De koorts heeft ze al een aantal dagen en uit de bloedkweken is niks gekomen. In de afgelopen maanden heeft Jade veel vaker periodes met koorts gehad waarvoor geen oorzaak gevonden is. Dit was één van de redenen dat Jade in eerste instantie naar huis mocht met koorts. Het plan voor de komende dagen wordt als volgt: als er geen uitschieters in de temperatuur zijn én de bloedwaarden zijn goed (de ontstekingswaarde (CRP) is nu verhoogt en moet minimaal gelijk blijven of dalen) dan mag ze binnenkort alsnog naar huis.
Samen met de arts vertellen we Jade het slechte nieuws. Jade had het al aan zien komen maar is toch erg teleurgesteld en boos. Ze wilde heel graag naar huis. Als de arts weg is, zegt Jade dat ze de arts wel uit haar jurk kan scheuren. De ochtend blijft ze een teleurgesteld en boos. Nadat ze samen met meester Daan verder is gegaan met het inkleuren van de de wereldkaart, na bezoek van oma Ella en opa Jaap, en een spelletje met tante Kim klaart de lucht weer een beetje op.
's Avonds knapt ze ook fysiek verder op en is wordt het een gezellige avond. Met zijn drieën kijken we de film 'Beauty and the Beast', een musicalfilm waarbij om de haverklap gezongen wordt. Dit is even wennen maar het is een mooie film! Na de film (het is dan al 21:30) kletsen we een poosje met de verpleegkundige. Jade en de verpleegkundige maken een plan om morgen de arts nat te spuiten met water. Jade krijgt een lange infuuslijn van zeven meter en grote spuit om morgen een soort van douche boven de deur te knutselen... Als de arts dan binnenkomt kan Jade haar na spetteren! Met dit soort plannen is het niet zo erg om een paar dagen extra te blijven.
- Marcel