Het is twee maanden geleden dat Jade haar nieuwe stamcellen heeft gekregen. Een nieuw begin, een nieuwe geboorte...
Twee maanden na haar echte geboorte had ze een kaal koppie en bolle wangen. In dat opzicht is er niet veel veranderd maar daar houdt de vergelijking dan ook op. Tien jaar geleden had ze nog een zorgeloze toekomst voor zich. Nu heeft Jade in dit jaar zoveel meegemaakt en moeten ondergaan. Veel meer dan iemand in zijn hele leven mee zou moeten maken.
De ene dag speelt ze met haar vriendinnen, is ze fanatiek aan het sporten en is ze hard op weg om op haar tiende naar het Voortgezet Onderwijs te gaan. De volgende dag ligt ze in het ziekenhuis en wordt haar verteld dat ze een levensbedreigende ziekte heeft. En dat terwijl ze zich gewoon goed voelt en bijna nergens last van heeft.
Op dat moment had ze geen idee wat er allemaal op haar af ging komen. Maar haar wereldje stort heel snel in. De medicijnen en chemo slopen haar fysiek. Ze is doodziek. Haar haren vallen uit. Ze moet in een rolstoel. Ze ziet haar lichaam veranderen. Geen school. Geen sport. Minder contact met vriendinnen. Weg leuke leventje.
Toch is Jade altijd heel erg sterk. Ze klaagt nooit. Neemt altijd haar medicijnen in. Ondergaat alle vervelende behandelingen. Geniet van de kleine dingen thuis. Probeert naar school te gaan. Vindt het fijn om bij haar vriendinnen te zijn.
Gelukkig ligt dit nu een poosje achter ons. Het gaat goed met Jade en ons gezin. We zijn er nog niet maar het ziet er positief uit. Binnenkort naar school, paardrijden, meedoen aan de Kanjerloop, sinterklaas vieren, kerst, op vakantie naar Villa Pardoes. En volgend jaar staan er ook nog heel veel leuke dingen op het programma!
Een onbezorgd leventje zal het voorlopig niet worden maar we kijken vol vertrouwen vooruit!
- Marcel