Het is vrijdag en dus gaan we weer richting Utrecht. Als we binnenkomen, melden we ons als eerste bij de balie. Zo ook deze keer. Toch is er iets anders. De dame achter de balie zegt dat ze Peter even gaat waarschuwen dat we er zijn. Peter is de fysiotherapeut en we hadden geen afspraak met hem, tenminste niet dat wij weten. Niet veel later komt Peter naar boven. Hij duikt nog even achter de balie en komt dan met een schoenendoos naar ons toe.
De schoenendoos is voor Jade. Als ze hem openmaakt, zit er een paar gloednieuwe hardloopschoenen in. Wat een verrassing! De schoenen zijn een cadeautje van Dafne Schippers! In het ziekenhuis in Utrecht heeft Jade al aardig wat bijzondere momenten beleefd. De ontmoeting met Dafne was één van de bijzonderste. En nu krijgt ze zomaar een paar nieuwe schoenen. Hoe gaaf is dat! Peter helpt om ze aan te doen en samen met Jade ren ik een paar rondjes over de afdeling. Ze zitten perfect.
Nu we Peter spreken, hebben we het gelijk over fysiotherapie voor Jade. Ze beweegt goed en heeft geen rolstoel meer nodig. Toch heeft ze wat last van haar benen, kuiten en voeten na veel lopen of rennen. Dit komt door de Vincristine, een chemo die ze veel heel gehad. Haar spieren en met name haar voetheffers zijn daardoor zwakker geworden. Ook zijn haar spieren korter geworden. Peter gaat voor Jade een fysiotherapeut in Goes zoeken. Met oefeningen kan ze dit dan verbeteren.
Na de verrassing van Peter gaan we snel door naar de behandelkamer. Jade wordt aangeprikt en het benodigde bloed wordt afgenomen. Ze kan naar haar 'eigen' kamertje waar de medicijnen (Ambisome) worden aangehangen. Om de tijd te doden, doen we een spelletje en bestelt Jade een tosti bij de dames van de keuken. De arts komt langs om de eerste resultaten van het bloed door te nemen. Geen verrassingen. Het gaat goed. Zelf waren we benieuwd naar het CMV-virus wat Jade heeft. Ze krijgt hier dagelijks medicijnen voor en ze moet ook 2,5 liter vocht binnenkrijgen. Zou fijn zijn als het virus weg is en ze met de medicijnen mag stoppen. Jammer genoeg is het nog niet helemaal verdwenen. Dit is wel op basis van het bloed van vorige week. Er is wel een kans dat het deze week wel helemaal is verdwenen maar dat weten we pas over enkele dagen. Om te mogen stoppen met de medicijnen moet het resultaat trouwens twee keer negatief zijn. Nog even geduld. Hetzelfde geldt voor de Prednison. De uitslag op haar huid is bijna weg, alleen op haar rug zie je nog wat rode uitslag. Op andere plekken krijgen de plekken een bruine kleur. Dit is een teken dat het goed gaat en de huid zich hersteld. De Prednison mag verder worden afgebouwd. Deze week nog 2x 5mg en volgende week 2x 2,5 mg daarna mag de Prednison stoppen.
Met de arts hebben we het ook over school. Het is te vroeg om echt in de klas mee te doen maar op school is er ook een aparte unit waar Jade met een klein groepje zou kunnen zitten. De arts twijfelt even en overlegt met zijn collega. Wat hen betreft mag Jade in die aparte ruimte best wel voor school aan de slag. We gaan kijken of we dit met school kunnen gaan regelen. Tot slot hebben we het nog over de medicijnen voor het komende jaar. Binnen nu en een paar maanden zijn eigenlijk alle medicijnen afgebouwd. Jade hoeft dan alleen nog op vrijdag, zaterdag en zondag anderhalve pil Co-Trimoxazol in te nemen. Dit is om Jade nog een poosje te helpen om infecties te voorkomen.
Nog even geduld en ze mag naar school en zijn de medicijnen afgebouwd. Ook zal haar haar binnenkort weer gaan groeien en mag de sonde uit haar neus. Goede vooruitzichten dus!
- Marcel