Vorige jaar is Jade al een paar keer naar school geweest. Haar weerstand was voldoende hersteld en ze mocht zonder mondkapje of andere toeters en bellen 'gewoon' in de klas. Inmiddels is de vakantie omgevlogen en hadden we gedacht dat ze dit jaar direct mee kon doen in de klas. Jammer genoeg is Jade misselijk en heeft ze last van buikpijn. Ze wil dus niet naar school. Het weinige eten en drinken begint zijn tol te eisen. Ze eet en drinkt al een week of vijf te weinig. Afgelopen dagen heeft ze minder dan een halve liter gedronken en niet veel meer gegeten dan een paar stukjes fruit en een hapje boterham. Olga en ik proberen haar zoveel mogelijk te stimuleren maar het helpt niks. Het zorgt alleen maar voor spanning, onrust en ruzie. Ik vind het moeilijk om te accepteren dat Jade niet drinkt terwijl je elke dag ziet dat het een beetje minder met haar gaat. Zo moeilijk kan het toch niet zijn om een beker met water op te drinken.
We maken ons steeds meer zorgen en bellen daarom al vroeg met het ziekenhuis om het verhaal uit te leggen. Later op de dag worden we teruggebeld. Jade moet de volgende dag naar Utrecht voor controle. Daarna gaan we samen met de artsen bespreken wat we er aan kunnen doen. De kans is groot dat Jade een sonde krijgt. Op die manier kan ze genoeg vocht en voedsel binnen krijgen zonder continue op haar huid gezeten te worden door ons.
Ik had de start van het nieuwe jaar heel anders voorgesteld. Jade en Dylan 'gewoon' naar school en sporten, Olga aan het werk, ik aan het werk. Alles volgens een plan. Geen rolstoel, geen sonde, geen medicijnen. Het gaat eigenlijk allemaal zo goed en dan is dit wel een tegenvaller. Toch ben ik blij dat we morgen naar het ziekenhuis kunnen.
- Marcel