Sinds gisteren heeft Jade weer een sonde. Op die manier krijgt ze voldoende voeding en vocht binnen. Tenminste als ze er geen last van krijgt of de sonde niet uitspuugt. De nacht verloopt niet rustig. Jade krijgt erge buikpijn. Voor de zekerheid zetten we de sonde uit en proberen we het 's ochtends opnieuw. Het wordt een drukke ochtend voor Olga. Ik ben vandaag aan het werk in Rotterdam dus zij moet alles doen.
Jade klaagt over buikpijn, pijn aan de buitenkant van haar voeten, over last van haar keel en nog meer dingen. En ook al gaat het niet heel lekker, Olga brengt Jade toch naar school. Misschien dat afleiding helpt. De sondevoeding loopt weer zachtjes en ze zit in de les. Olga blijft voor de zekerheid op school. Het wordt een korte schooldag. Nadat Jade gespuugd heeft, neemt Olga haar mee naar huis.
Inmiddels heeft Olga een paar keer contact met het ziekenhuis. Tijdens het laatste gesprek zijn ook de resultaten van het bloedonderzoek net binnen. Uit het onderzoek blijkt dat het CMV-virus dat ze enkele maanden geleden had, opnieuw opspeelt. Dit in combinatie met mogelijke transplantatieziekte, de andere klachten en de problemen met de sondevoeding, zorgt ervoor dat de arts wil dat Jade vanavond nog wordt opgenomen in het ziekenhuis, Daar kunnen ze dan medicijnen en vocht geven via het infuus en haar beter in de gaten houden. Het is inmiddels vijf uur en ik ben onderweg naar huis. Olga zorgt dat de spullen voor het ziekenhuis zijn gepakt en dat Dylan naar de hockey is. Zodra ik er ben, rijdt zij met Jade naar Utrecht. Ik ben dan thuis als Dylan van de hockey komt. Het past allemaal precies.
Als ik thuis kom, verwacht ik eigenlijk dat Jade op de bank zou liggen en niet veel zou willen. Integendeel, Jade staat aan het aanrecht boterhammen te smeren voor Olga en drinkt ondertussen een paar slokken limonade. Op tafel staat een bordje met spaghetti waar ze al een paar happen van op heeft. Ze voelt zich stukken beter. Kort daarna stappen ze in de auto op weg naar Utrecht. En ook al is het weken geleden dat Jade in het ziekenhuis heeft gelegen, we gaan door alsof het niet anders is geweest. Het is wel een tegenvaller en een flinke stap achteruit. Aan de andere kant wordt ze nu goed in de gaten gehouden en kan ze even op krachten komen. Daarna snel naar huis en weer stapjes vooruit zetten.
In het ziekenhuis krijgt Jade kamer 377 op afdeling Brug. Het vervelendste moet nu nog komen. De arts gaat een infuus in haar hand prikken zodat ze medicijnen en voeding kunnen geven. Een paar weken geleden kon dit allemaal via haar port-a-cath (kastje onder de huid om infuus op aan te prikken) maar deze is inmiddels verwijderd. De arts kent Jade gelukkig goed en heel rustig prikt ze het infuus. Het gaat zo goed dat Jade het bijna niet voelt. Een heel verschil met de allereerste keer. Toen hebben de artsen in Goes eerst meerdere keren in haar beide handen proberen te prikken om het uiteindelijk in haar arm te proberen. Dit is toen wel gelukt maar Jade heeft daar nog steeds heel slechte herinneringen aan. Alles is achter de rug voor vandaag. Tijd om te gaan slapen.
- Marcel