Olga heeft op maandag verplichtingen voor haar werk en dus ga ik samen met Jade naar Utrecht voor controle. Voordat we wegrijden, maakt Jade zich erg druk. Ze weet dat ze zo meteen in haar arm geprikt moet worden. De vorige keer ging het niet goed en moest ze een tweede keer geprikt worden. Op dat soort momenten heeft ze het liefst dat Olga bij haar in de buurt is.
Op de prikpoli is Jade nog steeds gespannen. De verpleegkundige maakt het er niet beter op. Ze wil graag snel verder en geeft Jade niet heel veel tijd om tot rust te komen. Gelukkig gaat het prikken in één keer goed. In de wachtruimte komt de verpleegkundige, die haar vorige keer geprikt heeft, even naar haar toe. De spanning is er wel af bij Jade maar het is fijn dat deze verpleegkundige even de tijd voor haar neemt. Na een kort babbeltje, zegt ze tegen Jade dat ze volgende keer wel naar haar mag vragen. Dat vindt Jade wel een goed idee.
De tijd gaat snel en voordat we het in de gaten hebben, zijn we aan de beurt bij de arts. De bloeduitslagen zijn nog steeds goed. De nieuwe cellen doen het prima. Op de vraag: "Hoe gaat het met je." kan Jade niet zo goed antwoord geven. De buikpijn en misselijkheid zorgen ervoor dat ze nog niet altijd een blij en vrolijk meisje kan zijn.
Op dit moment kunnen we twee dingen doen. De eerste optie is om het nog een aantal dagen aan te kijken. Haar buik heeft veel te verwerken gehad en heeft echt wel tijd nodig om te herstellen. Toch is het CMV-virus is onder controle en zouden de medicijnen ervoor moeten zorgen dat ze zich wat beter moet voelen. Het heeft nog niet het gewenste resultaat. De tweede optie is het doen van een (gastro)scopie. De arts verwacht dat ze wel iets gaan vinden maar durft niet met zekerheid te zeggen of dit dan ook echt de oorzaak zal zijn. Het grootste nadeel is dat Jade dan waarschijnlijk ook Prednison moet gaan slikken. In overleg met de arts besluiten we het een paar dagen aan te zien en donderdag terug te komen.
In goed anderhalf uur zijn we klaar in het ziekenhuis. We hebben tijd over en Jade wil graag Pokemons vangen rond het ziekenhuis. Het is prachtig winterweer en lekker om buiten te zijn. Als Jades knieën beginnen te klapperen van de kou, is het tijd om de auto op te zoeken. In de auto zegt Jade voor het eerst dat ze niet misselijk is en geen buikpijn heeft. Zou het dan toch komen omdat Jade vanochtend niet de Neoral (Ciclosporine) heeft ingenomen? In sommige gevallen kan dit medicijn wel voor misselijkheid en buikpijn zorgen maar de arts verwacht niet dat dit de oorzaak kan zijn. Ze heeft het niet ingenomen omdat op de dag van controle voor sommige medicijnen de spiegel in haar bloed wordt bepaald. Zou het kunnen dat dit de oorzaak is?Thuisgekomen voelt ze zich nog steeds goed. Voor deze keer wil ik Jade wel matsen en mag ze van mij deze keer de medicijnen overslaan. Vanavond moet ze wel innemen. Morgen toch eens overleggen met de arts of we een paar dagen kunnen stoppen om te kijken of de buikpijn verdwijnt.
- Marcel