De laatste dagen lijkt het wat beter te gaan. Elke ochtend begint wel moeizaam maar gedurende de dag knapt Jade vaak op. Op deze maandagochtend is het precies zo. Buikpijn, misselijk en overgeven het hoort er allemaal bij. Zoals in elk gezin met kinderen is de start van de ochtend het drukst. Olga gaat op tijd naar haar werk en Dylan moet naar school. Jade heeft de medicijnen ingenomen en zit op de bank en ik ben aan de keukentafel bezig voor mijn werk.
Tussen de middag haal ik Dylan weer op om te eten en breng hem drie kwartier later terug naar school. Op het laatste moment snel wil Jade ook naar school. Ze voelt zich goed genoeg en heeft zin om te gaan. Snel nog een paar spullen bij elkaar zoeken, de rolstoel in de auto en op naar school.
De klasgenootjes zijn blij haar te zien! Vorige week zijn de Cito's afgenomen en een aantal kinderen hadden deze gemist. Ze gaan vanmiddag de Cito's inhalen. De juffrouw vraagt wat Jade wil doen. Mijn eerste reactie zou zijn: "Ik ben blij dat ik in de klas zit dus ik doe wel rustig mee." De reactie van Jade is heel anders: "Ik wil wel een Cito doen!" Ze gaat aan de slag met de Cito Werkwoordspelling. Ik rij naar huis en kan nog een paar uurtjes aan de slag voor mij werk. Om kwart over drie ben ik terug op school. Jade heeft het goed volgehouden. Ze heeft niet één maar twee Cito's gemaakt. En als ik het zo hoor, heeft ze het gevoel dat ze de toetsen best goed heeft gemaakt.
Nu weet ik wel dat Jade een goede voorsprong had op school voordat ze ziek werd toch blijft het elke keer bijzonder om te zien dat ze zo makkelijk de Cito's doet. Ze vindt het leuk om toetsen te doen en is helemaal niet gespannen hiervoor. Haar voorsprong zorgt ervoor dat ze nu 'gewoon' de basisschool in haar eigen klas kan afronden en volgend schooljaar gewoon met het VWO kan starten. Niet alle ernstig zieke kinderen hebben dit geluk. Zij moeten tijdens alle behandelingen en ziekenhuisopnames ook nog proberen bij te blijven op school. Als het tegenzit, blijven ze zitten. De ziekte heeft al zoveel impact op je leven en dan kom je in het slechtste geval ook nog in een heel andere klas terecht.
- Marcel