Sinds 4 december 2018 voelt Jade zich niet lekker. Ze heeft elke dag pijn in haar buik en voellt zich misselijk. Ze heeft geen zin om te eten of te drinken. Na een maand was ze zoveel afgevallen dat ze op 8 januari 2019 alsnog een sonde heeft gekregen. Uit onderzoek bleek dat ze opnieuw last had van het CMV-virus (Cytomegalovirus). Dit zou een mogelijk oorzaak kunnen zijn van de buikpijn en misselijkheid. Inmiddels zijn we weer een maand verder maar zijn de klachten niet minder geworden.
Dit is de reden dat Jade vandaag terug moet naar het ziekenhuis in Utrecht. De medicijnen doen wel hun werk maar de klachten worden niet minder. Om de echte oorzaak te kunnen vinden, gaan de artsen nu bij Jade in haar maag en darmen kijken. Dit doen ze met een gastroscopie én een colonoscopie.
Een gastroscopie is een onderzoek waarbij via de mond met behulp van een endoscoop, een bestuurbare buigzame slang, de slokdarm, de maag en de twaalfvingerige darm worden bekeken. De arts kan zien of er afwijkingen zijn en neemt kleine stukjes weefsel weg voor onderzoek. Een colonoscopie is een onderzoek waarbij via de billen met behulp van een endoscoop de dikke darm wordt bekeken. De arts kan ook nu zien of er afwijkingen zijn en kleine stukjes weefsel wegnemen. Voor beide onderzoeken wordt trouwens een andere, nieuwe én schone endoscoop gebruikt (schijnbaar een veel gestelde vraag). Gelukkig gebeuren deze onderzoeken bij de kinderen in het Prinses Máxima Centrum allemaal onder narcose.
Alsof deze onderzoeken nog niet genoeg zijn, moet van tevoren eerst een infuus geprikt worden én krijgt Jade een Klysma. Een klysma bestaat uit een slang die in haar billen gaat met daaraan een spuit. Met die spuit wordt er vloeistof (lauw water) in de dikke darm gespoten. Niet veel later ontstaat er flinke aandrang waarna de vloeistof en de ontlasting naar buiten komen en de darm schoon is.
De laatste keer dat Jade onder narcose is geweest, was op 27 november 2018. We hadden toen gehoopt dat dat de laatste keer zou zijn. Jade vindt het nooit erg om onder narcose te gaan. Maar de ingrepen die ze nu doen, heeft ze nog nooit gehad. Kortom: het wordt een spannende dag voor Jade. Omdat ik een drukke dag heb op mijn werk gaat oma Ella met Jade en Olga mee naar het ziekenhuis. Ik had me een jaar geleden niet kunnen voorstellen, dat ik niet bij deze 'operatie' zou zijn. Ik ben de laatste weken regelmatig aan het werk en merk dat ik net een beetje mijn draai begin te vinden. Ik ben er dus niet bij wat niet wegneemt dat het een spannende dag is en ik wat vaker op mijn telefoon zal kijken. Maar de operatie is relatief eenvoudig en Jade gaat vandaag voor de 22ste keer onder narcose. Het is bijna routine geworden.
In het ziekenhuis loopt alles aardig volgens planning. Jade heeft een eigen kamer waar ze rustig kan wachten. Het aanprikken van het infuus gaat goed. Ze krijgt uit voorzorg antibiotica en een stressdosis Prednison toegediend zodat eventuele bacteriën die tijdens de operatie achterblijven direct opgeruimd worden. Om half twee krijgt Jade de klysma. Een paar minuten daarna moet ze snel naar de wc lopen. Alles is schoon en ze kan naar de operatiekamer in het Wilhelmina KinderZiekenhuis. Een flinke wandeling van het ene gebouw naar het andere gebouw. Gelukkig is er een speciale brug gebouwd tussen de twee gebouwen.
Terwijl oma wacht op de gang, gaat Olga mee naar de operatiekamer. Jade is goed alert en stelt allemaal vragen aan de anesthesist. Bij Jade is er meerdere keren een sonde in haar twaalfvingerige darm gelegd en toen moest ze water drinken om het klepje tussen de darm en de maag te openen. Nu wil ze graag weten, wie nu het klepje open gaat doen zodat de endoscoop naar haar darm kan. De anesthesist vertelt dat ze via de scoop dan lucht naar binnen blazen. Dit heeft het zelfde effect als water. De anesthesist belooft een foto hiervan te maken en die later aan Jade te laten zien. Terwijl ze verder babbelen, spuit de anesthesist slaapmelk in. Het is maar een spuitje van 5 ml merkt Jade lachend op. Dat is niet genoeg om haar te laten slapen! Ze krijgt gelijk en er volgt nog een spuitje van 5 ml. Het lijkt niet genoeg. Jade praat nog steeds en komt nog overeind. Ze zegt nog dat ze het begint te merken en is dan vertrokken.
Een uur later is het achter de rug en mag Olga naar haar toe. Alles is goed verlopen. De arts vertelt dat de maag van Jade erg onrustig was en dat het niet vreemd is dat ze buikpijn heeft. De dikke darm was wel rustig. De stukjes weefsel die uit haar maag en darmen zijn gehaald, zijn ondertussen onderweg naar het laboratorium. Morgenmiddag krijgen we de uitslag. Tijdens de operatie is ook de sonde van Jade gewisseld.
Als Jade weer terug is op haar kamer, komen Jades 'eigen' artsen langs om te bespreken hoe het gegaan is. Voordat Jade naar huis mag, krijgt ze nog een keer een gift met antiobiotica en Prednison. Eigenlijk voelt Jade zich best goed en eet zelfs een tosti. Ze heeft niet echt last van de operatie en ook niet van de nieuwe sonde. Het is kwart voor zes als ze uiteindelijk in de auto stappen. Het wordt een lange rit met veel files. Halverwege klaagt Jade opeens over haar sonde. Ze heeft het gevoel alsof ze de sonde achter in haar keel voelt zitten. Na een korte stop en een telefoontje met het ziekenhuis besluiten ze om langs het ziekenhuis in Goes te rijden. Het is half negen geweest als ze op de behandelkamer in Goes zijn. Gelukkig is er niets bijzonders te zien en kan ze snel naar huis.
Het is een lange dag geworden. Morgen de uitslag!
- Marcel
