Inmiddels zijn we zo'n zestig keer naar het ziekenhuis op en neer gereden voor dagbehandeling of controle. Gelukkig zijn de controles tegenwoordig rond het middaguur en duren ze niet lang. Zo kunnen we na de files heen rijden en voor de files weer terug rijden. Als alles meezit rijden we om half tien weg en zijn we voor drie uur weer thuis.
Vandaag rijdt opa Jaap weer met Jade en mij mee naar het ziekenhuis. We beginnen voortvarend. Jade mag gelijk door om bloed te prikken. Het is deze keer uit haar arm. Jade is een beetje gespannen en wil liever dat opa even buiten wacht. Niet veel later is het bloed afgenomen. We kunnen gelijk door naar het 'meten en wegen'. Elke keer wordt Jade gewogen, en wordt de temperatuur en bloeddruk opgemeten. Af en toe meten ze ook hoe lang Jade is. Het is allemaal vlot gegaan en nu moeten we wachten totdat de resultaten van het bloed binnen zijn. Ondertussen knutselt Jade wat met de vrijwilligsters. Het is druk op de poli en we moeten langer wachten dan normaal. We doen een ouderwets spelletje 'Mens erger je niet'. Een spelletje uit de tijd van opa maar het lukt hem niet om te winnen. Na drie spelletjes zijn we eindelijk aan de beurt bij de arts. Het is ondertussen half twee geweest en we hebben meer dan twee uur moeten wachten.
Na de excuses van de arts voor het lange wachten, bespreken we de afgelopen week. Er zijn weinig bijzonderheden. Het gaat elke dag een klein beetje beter. Jade heeft nu zo'n tien dagen geen medicijnen meer. Ze blijft net op gewicht door de sondevoeding en valt dus niet af. Ze heeft geen nieuwe klachten gekregen en haar huid is rustig. Geen aanwijzingen voor transplantatieziekte. Haar ontlasting wordt ook beter. Een ander teken dat ze geen last heeft van het kleine beetje transplantatieziekte wat ze in haar dikke darm hadden gevonden met de scopie van 7 februari. De bloedwaarden zien er nog steeds netjes uit en haar nieren functioneren ook weer beter.
Omdat de arts het niet nodig vindt om elke week te horen dat het een klein beetje beter gaat, stelt ze voor om de volgende afspraak pas over drie weken te doen. Mocht het alsnog slechter gaan of Jade valt te veel af dan kunnen we altijd met het ziekenhuis bellen. Blij stappen we de kamer uit. Als we wegrijden, realiseer ik me dat we pas over drie weken terug hoeven naar het ziekenhuis. Een heel verschil met de eerste 10 maanden van 2018 waarin Jade 230 dagen was opgenomen en de afgelopen maanden waarin we bijna wekelijks één of twee keer naar het ziekenhuis in Utrecht gingen. In de weken dat we niet naar Utrecht moesten, gingen we altijd wel naar het ziekenhuis in Goes voor medicijnen of om bloed te prikken. Nu dus drie weken geen ziekenhuis!
- Marcel