Gisterenavond heeft Dylan lekker bij opa Roel en oma Ineke geslapen. Het was de bedoeling dat Jade ook zou blijven slapen maar dat ging niet helemaal zoals gepland. Vandaag is er een nieuwe ronde met nieuwe kansen. Opa Roel komt Jade ophalen om naar het zwembad in Terneuzen te gaan. Lekker zwemmen, frietjes eten en logeren. Wat wil je nog meer.
Ik zit ondertussen in Rotterdam voor mijn werk en Olga heeft een dagje helemaal voor haar zelf. Ze had voor haar verjaardag nog een bon gekregen voor een gezichtsmassage en dit is een mooi moment om die in te leveren. Na de behandeling nog even langs de kapper en een paar kledingwinkels en Olga is weer helemaal bijgetankt. Om de dag af te maken, zouden we natuurlijk met zijn tweetjes uit eten kunnen gaan... Maar na de ervaring van gisteren blijven we toch maar lekker thuis. Zou zo maar kunnen dat Jade weer belt dat ze naar huis wil.
Jammer genoeg gaat om half tien de telefoon. Het is Jade, ze wil naar huis. Ze heeft een heel leuke middag gehad toch is er iets gebeurd waardoor ze boos is op opa. Er zit niks anders op dan haar op te halen.
Het is voor Jade allemaal niet heel makkelijk. Ze probeert zoveel mogelijk te doen wat wij (of anderen) van haar vragen, vaak heeft dit te maken met eten of dat ze iets moet ondernemen. Ze doet haar best maar vaak krijgt ze toch nog een opmerking als "Eet dit nog even op." of "Wil je dat even doen". Allemaal goed bedoeld maar voor Jade heel lastig. Op zo'n moment beredeneert en analyseert ze heel veel en probeert dan uit alle mogelijke scenario's het beste te kiezen. Daarnaast is het voor Jade heel moeilijk om emoties bij anderen in te schatten. Ze kijkt gedetailleerd naar gezichten en gezichtsuitdrukkingen en luistert goed naar wat mensen zeggen en hoe ze het zeggen. Bij een stemverheffing of bepaalde blik denkt ze dat iemand meteen heel erg boos is of wordt. En als iemand 'boos' is, zoekt ze de schuld bij haar zelf terwijl ze juist probeerde om het goede te doen. Ze kan dan niet vertellen wat er aan de hand is. Dat durft ze niet omdat ze niet in kan schatten hoe mensen gaan reageren. Voordat ze ziek werd, had ze hier al veel moeite mee. Dankzij begeleiding ging het toen steeds beter en durfde ze meer te zeggen. Nu zal ze dit weer stapje voor stapje moeten 'leren'.
Het leek zo simpel: logeren bij opa en oma. Mensen die ze al heel haar leven kent en waar ze al heel vaak is geweest. Ze kan alles tegen ze zeggen en bijna alles doen. Het zou voor Jade zo fijn zijn dat ze alles van haar af kon laten glijden en alleen maar zou genieten van de leuke dingen.
- Marcel