Het is voorjaarsvakantie. Dylan heeft afgelopen twee nachten bij opa Roel en oma Ineke geslapen en Jade bij ons thuis. Op de planning staat vandaag een bezoek aan het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk.
Jade is nog steeds boos op opa en oma en wil niet mee. Ze wil sowieso niet bij opa in de auto en ook niet samen door het museum lopen. Als compromis besluiten Olga en ik dan maar mee te gaan. Op zich geen slecht idee want Olga en ik zijn nog nooit in het Watersnoodmuseum geweest.
Het museum ligt op een bijzondere plek. Op 24 november 1953, bijna 10 maanden na de Watersnoodramp, is hier het laatste gat gedicht met vier loodzware Phoenix-caissons. In deze caissons is nu het museum gevestigd. Het museum geeft met persoonlijke verhalen, foto's en films een indrukkend beeld van de omvang de ramp. Het is niet voor te stellen dat dit vandaag de dag weer zou kunnen gebeuren.
Het grootste deel van het museum bekijk ik samen met Jade. Aan de hand van een speurtocht worden we overal langs geleid. Ergens halverwege is het tijd voor een Fristi en een stukje appeltaart. Dylan neemt een Twix maar eet ondertussen met zijn Twix wel de slagroom van mijn appeltaart. De Fristi is snel leeg maar de appeltaart van Jade mogen Olga en Dylan opeten. Jade begint een beetje bij te draaien en voorzichtig met opa en oma te kletsen. De tijd vliegt en iets voor vijven worden we vriendelijk verzocht om langzaam naar de uitgang te gaan.
Als we naar de auto lopen, wordt Jade aangesproken door een mevrouw. Ze wil graag weten of Jade last heeft van haar sonde en of ze de sonde altijd voelt zitten. De vrouw heeft een dochtertje van zeven met een nog onbekend syndroom en daardoor ook een groeiachterstand heeft. Haar dochtertje heeft zeven jaar lang(!) een sonde gehad. Door de groeiachterstand kon ze niet goed aangeven hoe ze zich voelde. De vrouw heeft altijd gedacht dat haar dochtertje last heeft gehad van haar sonde maar kreeg nooit de bevestiging. Nu vertelt Jade hoe ze het vindt en wat ze voelt. Ze vindt het fijn dat ze dit kan vertellen en dat er iemand naar haar luistert.
- Marcel