19 februari waren Jade en ik voor het laatst in het ziekenhuis in Utrecht. Sindsdien is er eigenlijk niet veel veranderd. "Jade heeft geen koorts of problemen met haar huid gehad. De buikpijn en misselijkheid wordt nog steeds minder maar is nog niet helemaal verdwenen.
Nu het een poosje geleden is dat ze in het ziekenhuis is geweest, is Jade gespannen. Ze wil graag dat Olga en ik allebei mee gaan. Olga moet werken en kan echt niet mee. Jade zal het met mij alleen moeten doen.
In het ziekenhuis moet er bloed geprikt worden uit haar arm. Jade is inmiddels gewend aan een aantal mensen om te prikken. Jammer genoeg zijn ze er niet. Jade moet het doen met een verpleegkundige waar ze een minder goede herinnering aan heeft. Ze gaat even op de stoel en de verpleegkundige legt alle spullen klaar. Jade ziet het niet zitten en wil niet. We besluiten om even te wachten en het later opnieuw te proberen. Niet veel later ziet Jade een andere verpleegkundige van de Prikpoli die haar wel mag prikken. Jade mag gelijk komen en vijf minuten later is het achter de rug.
Na een poosje wachten, mogen we bij de arts komen. Het valt haar direct op dat Jade aan de magere kant is. We bespreken de afgelopen weken en dan vooral het eetpatroon van Jade. Conclusie: ze doet haar best, eet en drinkt regelmatig maar het is nog niet genoeg. De sondevoeding die 's nachts loopt, is een mooie aanvulling. Er is geen reden om iets te veranderen en Jade belooft om te proberen meer te gaan eten. Als het lukt en ze komt een paar kilo aan dan zou de sonde misschien verwijderd kunnen worden.
De bloedwaarden zijn prachtig. De ontstekingswaarde (CRP) in haar bloed is wel licht verhoogd. Dit wijst erop dat er ergens in haar lichaam een ontsteking of infectie actief is. Jade heeft wel een beetje last van een zere keel en een snotneus. Waarschijnlijk een verkoudheid. De weerstand van Jade gaat dit zelf wel oplossen. Aan het eind van het gesprek stelt de arts voor om over vijfenhalve week pas terug te komen naar Utrecht. Het gaat goed en er is eigenlijk geen reden om vaker naar het ziekenhuis te komen. Jade is het er niet mee eens en wil graag eerder terugkomen. Ze vindt het fijn om nog wat vaker te komen en wil graag met Olga. Uiteindelijk besluiten we om over drieënhalve week op een vrijdag terug te komen.
Drieënhalve week, een mooie kans om verder te herstellen en een paar kilo aan te komen.
- Marcel