Het gaat goed met Jade. Zo goed dat alles wat haar ziekte te maken had al een beetje naar de achtergrond verdwijnt. De rolstoel staat nog wel in de bijkeuken en de sonde, de voeding en de medicijnen staan nog in de kast. Maar het is voor ons al vanzelfsprekend dat Jade gewoon naar school gaat en dat we eigenlijk nergens rekening mee hoeven te houden.
Olga en ik zijn al een paar maanden zo goed al volledig aan het werk. Eerst zorgden we nog dat er altijd iemand in de buurt was. Als we zelf echt niet konden dat waren opa en oma altijd beschikbaar om de kinderen naar school te brengen of van school te halen. Inmiddels kunnen we hier ook makkelijker mee om gaan. Jade en Dylan zijn en oud en wijs genoeg om voor zich zelf te zorgen.
Ik ben zondagmiddag naar Amsterdam gereden om maandagochtend vroeg aan de slag te kunnen gaan. Olga heeft maandagochtend ook al vroeg afspraken gepland. Jade en Dylan vonden het niet nodig dat er iemand hen naar school zou brengen. Ze zorgen zelf dat ze op tijd (!) naar school gaan en komen zelf wel naar huis. Het lijkt allemaal normaal en voor de hand liggend maar toch is dit ook weer een mooi momentje!
- Marcel